همسرم با غم تنهایی خود خو می کرد             موقـع بحث  هوو  لیک  هیاهـــــو می کرد!

بسکه با فکـــر و خیالات عبث می خوابید                  نصف شب  در شکـم آن زنه چاقو می کرد!

وقتی از رایحه ی عشق سخن می گفتم                  زود پا می شد و تی شرت  مرا بو می کرد

طفلکی مادر مــن آش که می پخت زنم-                  معتقد بود در آن جنبـــــــل و جادو می کرد

بهـــر او فاخته می دادم و می دیدم شب                 داخل تابـــه به آن سس زده کوکو می کرد!

آخـــــــر برج کــــه هشتم گرو نه می شد                 باز از مـــــن طلب ماهــــی و میگو می کرد

فیش دریافتــــــــــی بنده از او مخفی بود                  زن همکـــــار ولی دست مـــــرا رو می کرد

دخل یکمـــــــــاه مرا می زد و ظرف یکروز                  خـــرج مانیکــــــــور و  میزامپلی مو می کرد

گـــــر نمی دادم بــــــا اشک سر مژگانش                 آب می زد بــــــــــه ته جیبم و جارو می کرد

هر زنی غیر خودش عنتــــر و اکبیری  بود                  شخص «جینا...» را تشبیه به «...لولو» می کرد!

مثل آن کارتـــــون از لطف مداد جـــــــادو                   بوالعجب شعبده ای بــا چش و ابرو می کرد

دکتر تغذیه ای داشت که ماهی صد چوق                 می گرفت از مــــن و تقدیم به  یارو می کرد

صد گرم چونکه بر آن اسکلت افزون می شد              عصبی می شد  و لعنت بـــه ترازو می کرد

عاقبت هیکل  پنجــــــاه و سه کیلویی را                   خون دل خورده و پنجــاه و دو  کیلو می کرد

حسرت زندگی خواهــــر خود را می خورد                 کاو بــــه  مچ - تـــا سرآرنج-  النگو می کرد

نظـــــــــــر مادرش از هر نظری حجت بود                  هر چــــــــه می کرد فقط با نظر او می کرد

بر خلافش اگـــــر آن دم   نظری می دادم                 لنگــــــه ی کفش نثــــار من هالو می کرد

کاشکی دست بزن داشتم امــا چه کنم                   که خدا قسمت او  شوهـــــر مظلومی کرد!